Í miðborginni

bjó ég nú í þrjú ár.  Fór alveg hreint ágætlega um mig sem íbúa, en þegar maður er kominn í frelsið á landsbyggðinni aftur þá er engin löngun til að snúa aftur. 

Það sem mér fannst ógeðslegast var að koma út árla morguns og daunn öl og hlands lá yfir öllu. Nokkrum sinnum benti ég karlmönnum sem stunduðu að míga utan í bílinn minn og ruslatunnurnar við húsið, að í minni sveit væri þetta yðja unda.  

Í dag stunda ég vinnu á höfuðborgarsvæðinu en bý utan þess. Og er þeirri stundu fegnust þegar ég bruna út úr Mosfellsbænum í áttina heim.  

Hefðbundin nótt í borginni - hávaði, ölvun og pústrar